[M][N] Kiedy człowiek osiąga kres.

Namida

Ibuś to jest takie... inne. Zupełnie inne niż wszystkie ff które czytałam. Ale jest świetne. Matko... a ja myślałam, że to ja potrafię pisać.
Parę razy wydawało mi się, że niektóre powtórzenia są zbędne. Ale to jedyny "błąd" na jaki zwróciłam uwagę. Reszta jest świetna. Tekst mówi w sumie tylko o jednej rzeczy, o strachu przed śmiercią. I ten temat jest świetnie opisany... wiesz po przeczytaniu tego dochodzę do wniosku, iż przyda mi się teraz kolejna sesja "Naszej terapii" ...
Co do bohatera obstawiam Sasusia... ale głowy nie dam...

Hibari

Ciesze się, że się podoba.Nie ma sprawy, Nam, terapia może być.
Powiem tyle - głowy byś nie straciła.

Van

Bibuś! Śliczne^^ Widać, że pisane z weną i w wyniku jakiegoś zdarzenia^^ Chylę czoła przed twoją twórczością^^

ewelajna

...
...
Hib, to pisałaś Ty? Ty. Na pewno Ty. Wzruszyłam się. Nie, nie płakałam, ale było mi smutno... Sama nie wiem czemu. Udało Ci się nieźle oddać uczucia narratora, bo nawet jak czułam zimne dłonie na karku, zimny oddech, obecność czegoś złego.
Szkoda tylko, że aż tyle tych powtórzeń. Niektóre świetnie pasowały, ale inne były zbędne.^^'

Fushigi

Ej... Wiesz co, od razu, od początku, skojarzyło mi się to z agonią... Z takim majaczeniem, tuż przed śmiercią. No i cóż, miałam rację. On majaczy.
Saaaas. Tak, na pewno.
Ja nie umiem o tym nic więcej powiedzieć. Może innym razem.

Hibari

Vanciu, dziękuję *kłania się*

Ew, nie pomyśłałam ani przez moment, że to ff może tak na kogoś podziałać. Co do tych powtórzeń, jak już mówiłam, tekst nie był sprawdzany. Poprostu go przepisałam na kompa i wstawiłam. Nawet nie przeczytałam. Nie chciałam nic zmieniać.

Tak, Fuś. To własnie takie majaczenie. Gdzie człowiek już jest u kresu normalności i życia.

Atiasha

Fuś dosłownie powiedziałaś wszystko, co ja chciałam powiedzieć. xD
Bibuś, ślicznie ci to wyszło.
Co jeszcze mówić? Wątpie, żeby jakiekolwiek słowa oddały to
co teraz siedzi w moim serduszku.
Ten klimat był niesamowity, jak niemy krzyk rozpaczy.
Jak wołanie o pomoc z ciemnego dołka.
Skarbie, ślicznie Ci wyszło.

Hibari

Dziękuję, kochanie ;*
Tak, obie z Fu macie rację.

Irate

No dobra...

Czytałam z ogromną ilością myśli w głowie.
Ale teraz jakoś... przestałam myśleć.
Razem z Nim.
Z Sasuke.
Nie chcę myśleć, że to starość.
Przedśmiertna agonia, owszem, ale nie starość.
Mam ochotę na odrobinę dramaturgii.
A jakby tu wstawić ból po jakiejś walce?
Dobra, przesadzam.
Majaczę.

Bloody

O jeju... Podobnie jak Irytek, zaczęłam czytać Twojego z całą masą myśli w głowie...a teraz nie mogę nawet zebrać myśli. Mam taką..."dziwną pustkę związaną z moją egzystencją".
Fick ślicznie napisany. Taki...cholernie przejmujący...i cholernie mi się podoba ^^
I teraz...chyba pójdę zjeść śniadanie...

Hibari

Iruś, nie przesadzasz. Można to ująć jako przedsmiertna agonia, a nie poprostu starość. Właściwie nie zastanawaiłam się nad tym, gdy to pisałam.

Bloo, cieszę się, że Ci się podoba. Też miałam pustkę związaną z życiem co tu widać.