[Z] [M] '40 sekund'.

Negai

Zimno mi. Cały się trzęsę, jest ciemno, strach przyszpila mnie do ściany, rozbieganym spojrzeniem ogarniam pomieszczenie. Panika. Czysty strach, co mnie czeka? Nie wiem. Byłem samotny, nigdy mi to nie przeszkadzało, nie zastanawiałem się nad przyszłością. Zawsze myślałem o zagadce. Nigdy o niczym innym, jak nad jej rozwiązaniem. Teraz czuję pustkę, w moich myślach pustka. Dziwne przeczucie, nienazwane wrażenie.
Otworzyłeś drzwi, ciepłe żółte światło wpada do pomieszczenia, panika jakby na moment ustąpiła. Nie wiem, co się ze mną dzieję, czuję jakby to były moje ostatnie chwile. Tyle chciałbym naprawić, tyle odwrócić, tyle powiedzieć, z tyloma osobami porozmawiać. Porozmawiać z tobą. Wszedłeś powolnym krokiem i przysiadłeś obok mnie lekko zapadając się w miękkiej wiśniowej kanapie. Nie odzywasz się, po prostu milczymy. I było dobrze, ufałem ci. Ufam.
Nie wiem co widzisz w tej ścianie. Nie wiem, po co patrzysz na nią, nie na mnie. Chcę byś spojrzał w moją stronę! To dziwne uczucie nadal się mnie trzyma, ty mi nie pomagasz. Widzę w twojej twarzy… Widzę poczucie winy, jakieś wyrzuty. Chciałbym wiedzieć, co cię dręczy. Tak bardzo jesteś mi bliski, tyle razem spędziliśmy. Główkowaliśmy, kłóciliśmy i śmialiśmy się czasem. Było dobrze. Mam wrażenie tylko, że coś zepsułeś. Nie wiem jeszcze, co. Coś jest po prostu nie tak.
Dotknąłeś mojej ręki. Była taka przyjemnie ciepła, taka delikatna i miękka. Jesteś taki młody, taki inteligentny, świeży. Coś w twoich oczach mówi mi, że także i zły. Nie szkodzi, nikt nie jest niewinny, lecz… Ty jesteś przebiegły, coś knujesz, ale ja ci ufam. Nie zawiedziesz mnie, przyjacielu. Nie zrobisz tego. Prawda?
Twoje ciepłe ramiona oplatają mnie, wtulasz twarz w moje włosy. Cokolwiek by nie było, czuję, jakby zawsze miałoby być dobrze. Zawsze będziemy razem, to dziwne przeczucie poszło sobie gdzieś daleko. Bo ja cię kocham, przyjacielu. Bo mam nadzieję, że ty także mnie kochasz, mój Braciszku. Nie wiem dlaczego myślałem, że mnie zranisz. Przecież ta więź jest silna. Mocna.
Gorące łzy płyną ci po policzkach. Nie wypuszczam cię z objęć, drżysz, jakbyś miał zaraz upaść. Ja cię będę trzymał, ulżyj sobie, nie martw się, jesteś bezpieczny. Twój ciepły oddech na mojej szyi dodaje mi otuchy, odwdzięczę ci się tym samym.
Słyszę cichy szept. Cichy, łkający szept wydobywający się z twoich ust.
- Wybacz, proszę cię. Po prostu mi wybacz i czekaj tam na mnie. Nie zapomnij, nie miej tego za złe. Musiałem to zrobić – jego uścisk się wzmocnił, mimo to nie przestał drżeć. Nagły przypływ czułości, ten spokój ogarniający mnie całego jest taki przyjemny… Chciałbym, żeby było już tak zawsze. Pracowalibyśmy razem, dwaj geniusze, najlepsi na świecie. Przyjaciele, nie zazdrośni o nic, ufający. Będzie tak. Nie zranisz mnie, ja nie zranię ciebie. Braciszku.
Nagle mnie puścił. Ukradkiem otarł łzę z policzka, nie chcąc bym zobaczył ten, według niego, niemęski gest. Spuścił wzrok, chyba nie chciał, bym ujrzał jego oczy.
Zegar wybił dwunastą. Słoneczny, piękny dzień. Na przekór, tu nie ma okien. Wskazówka jakby zwolniła. Ospale poruszała się do przodu. Sekundy mijały, moje spojrzenie utkwione w nim.
Wreszcie podniósł twarz. Jego oczy były dziwne. Zimne, obojętne.
- Żegnaj, przyjacielu – wyprany z uczuć głos odbił się echem od ścian, trafiając wreszcie do moich uszu.
Spojrzałem zdziwiony na niego, później odruchowo na zegar. Trzydzieści pięć sekund po dwunastej. Zrozumiałem.
- Będę czekał – odpowiedziałem martwym głosem. Panika nie wróciła, spokój nie odszedł. Pogodziłem się z tym.
Trzydzieści siedem sekund po dwunastej.
Posłałem w jego kierunku niemrawy uśmiech, po czym przymknąłem powieki. Te cholerne trzy sekundy dłużyły mi się niesamowicie. Czy całe moje życie nie powinno przelecieć mi przed oczami? Na co ja liczę, jakie życie. Co niby miałoby się pojawić? Pierwsze ciastko w domu dziecka? Czy może kolejna niesamowicie słodka kawa, którą wczoraj wypiliśmy? Truskawka, którą mu zabrałem? Śmieszne.
Trzydzieści dziewięć sekund po dwunastej.
Nagły ból w klatce piersiowej. Moje serce pęka? Nie, nie chodzi mi o zawał. Moje serce pęka, bo przez ciebie czas się dla mnie zatrzymał. Zawsze będzie 12:00:40.
Zimna ciemność.
Zdradziłeś Światło, Przyjacielu.

Szczerze? Nie podoba mi się. ^^' Napisałam to, bo miałam silną potrzebę stworzenia czegoś. Miałam/mam blokadę twórczą, którą próbuję przezwyciężyć, pisząc coś. Może kiedyś się rozkręcę? Kto wie?
Co do samego niewiadomojakiegotworu powyżej. Jest właściwie o niczym. Jakieś zawiedzione zaufanie, niespełnione nadzieje na przyszłość?
I nie, to NIE JEST yaoi! *^^*
No i... Tralalala, kto zgadnie, z jakiego anime? ; D Co prawda porządnie zmieniłam niektóre fakty, ale można się zorientować.

Hibari

Wiesz co, Neg? Zabije cię. Bo nie wiem dlaczego, ale nagle mi się beczeć zachciało. Cholera.
Nie wiem, z jakiego to anime. ^^" Ale nie przeszkadza to temu, że mi się bardzo podobało i poruszyło... coś. Mam ostatnio jakieś dziwne wahania nastroju, dziwne stany duszy i to było takie... Nie wiem jakie, ale mnie się podobało i w ogóle, to lubie twoje manipulacje emocjami.

I wiesz coooooo? A propos tego powyżej o emocjach... Napisz mi jakiegoś yaoicaaaaaaaa! *__________________*

Freya

... Końcówka mnie rozbroiła. Znaczy, w pozytywnym sensie. Wtedy kiedy przytula się do niego i zaczyna płakać, wtedy zaczęłam czuć to opowiadanie, wcześniej czytałam, bo czytałam.
Pierwszy akapit trudno mi było przeczytać i zrozumieć. Może to po dwóch dniach stresujących testów gimnazjalnych? Możliwe.

Błędy, Kochanie, błędy!

Hibari

Ah! To dlatego nie wiem. xD Jestem dopiero w.... trzecim odcinku? ^^""

Irate

Negai

Cieszę się Ari, że cię to chociaż trochę 'tknęło'. ^^ Pochlebiłaś mi, uważaj, bo się przyzwyczaję. xD Manipulacje emocjami? Kurdę, nie wiedziałam, że umiem coś takiego. No i skoro jesteś dopiero na 3 odcinku, mam nadzieję, że nie zepsułam ci zabawy. Co do yaoi... Zobaczy się, zobaczy. xD
Dzięki za wytknięcie błędów, Fre, aczkolwiek pod tym względem wierzę Ir. ^^ I moje 'spędziliśmy' mi się podoba! ; P Co do pisania i trenowania, 'kiedyś będzie lepiej'... Kiedyś już BYŁO lepiej. No, ale cóż, bywa. >__>

Iryyycieee... Ty kompleksy przeze MNIE? Nie żartuj. <3 ^^

Hibari

Nie, nie zespsułaś. Skłoniłaś raczej do obejrzenia w końcu! xDD
I nie ma żadnego "zobaczy się" tylko pisz! *_______*

Negai

Nie mam weny na yaoi. >_____> I się wstydzę! xD

Shira

Death Note (maślane oczka)! Kocham, kocham, kocham!!! Cudownie wymyślne, cudownie napisane i wzbudzające cudowne uczucia. Uff... chyba się zacięłam, ale to z radości. Stanowczo zbyt mało jest ff z DN, a w dodatku najczęściej to gnioty. A tu taka niespodzianka! Uwielbiam Cię, Negai :)

Fushigi

Jej...
Cóż, nie wiem, o czym to. Z jakiego anime ani kto jest bohaterem. Ale... kurde, ładne. Smutne. I to, że dla niego zawsze będzie już czterdzieści sekund po dwunastej. Kurde, Neg! Dlaczego Ty tak rzadko coś publikujesz, hm?
Długie trzy sekundy dłużyły mi się niesamowicie.
To tylko trochę dziwnie brzmiało.

GaGa

Te trzy sekundy dłużyły mi się niesamowicie. Tak powinno być moim zdaniem, ale czy ja się znam? xD

Mi się bardzo podobało.
Wiem o co chodzi, choć przeczytałam jedynie pierwszy tom DN, ale i tam wiem, i jestem z tego cholernie dumna - jak zresztą widać. ^^"
Poruszyłaś mnie, a to zdanie, o którym wspomniała Fushi. Mam takie dziwne wrażenie, że już go nigdy nie zapomnę. Było takie... prawdziwe. Świat się zatrzymał, na zawsze 12:00:40. Kocham cię, wiesz? xD"

Negai

Też cię kocham. ^^ Poprawiajcie mnie jak chcecie, raczej już nic nie zmienię. Chcę to zostawić jak jest.

GaGa

Fajnie wiedziec, że mnie ktoś kocha. *śmiech*

A nie zmieniaj. Ja tylko wyraziłam swoje subiektywne zdanie w tej kwesti. ^^