[M] Bliźniacze kwiecie

mayumi

Pierwsza miniatura od dawien dawna. Ciekawa jestem reakcji.
Starałam się opisać uczucia Hikaru względem Kaoru.

Dedykacja dla GUMKI, jako że namówiła mnie do pisania.
[Och, jestem ostatnio za leniwa, więc nie było łatwo]
Dziękuję też Gagatkowi za korektę. ^^

~*~

Nigdy nie narzekałem z tego powodu.
Z jednego nasiona wyrosły dwie łodygi. Mimo iż były to dwa osobne kwiaty, pochodziły z tego samego źródła. Były ze sobą związane, na wieki, nieprzerwalnie.

Żyjemy razem, umieramy osobno.

Nie wierzyłem w te słowa. Od zawsze miałem przy sobie istotę, która była częścią mnie; człowieka, który stał się dla mnie najważniejszy i bez którego nie wyobrażałbym sobie dalszej egzystencji. To mi wystarczyło. Nie potrzebowaliśmy innych więzi, opierających się na fałszywych uczuciach. Bo kto inny mógłby rozumieć nas lepiej, niż my sami? Nikt. Kompletnie nikt. To, co podobało się mnie, urzekało również Kaoru. To, czego bałem się ja, wywoływało strach także w nim.

Identycznie, jak dwie krople wody.
Syndrom bliźniaków – niektórzy tak to określali.

Od zawsze odgradzała nas od reszty społeczeństwa wielka bariera, której nie dało się przekroczyć. Przynajmniej do teraz, obraliśmy najłatwiejszą drogę, pozwalającą nam zamknąć się we własnej rzeczywistości, z dala od reszty, gdzie czuliśmy się bezpiecznie. Trwaliśmy jedynie dla siebie. Klatka, w której przebywaliśmy, chroniła nas przed wszelkimi bodźcami, napływającymi z zewnątrz.

Tak myślałem dotychczas…
Tylko czy nie czuliśmy się uwięzieni?

Dopóki nie pojawiła się ta pierwsza osoba, która nieświadomie znalazła hasło i potrafiła dostać się do środka, nie zdawałem sobie sprawy z poczynionych błędów. Czy przybyła na ratunek samotnym, zepsutym duszom? Z wiekiem powoli znajdywałem odpowiedzi na nurtujące mnie pytania, lecz nie dostrzegłem jednego.
Jak bardzo zawróciła mi w głowie.
Jak bardzo zawróciła w głowie Kaoru.

To uczucie nie dawało mi spokoju, zaprzątając umysł i domagając się miejsca w sercu. I ustąpiłem. Podzieliłem je na dwie części. Lecz chyba nierówne.

Nigdy nie doznałem prawdziwej miłości, nie będącej uczuciem kierowanym do brata. To ta dziewczyna miałaby zastąpić pustkę, spowodowaną oddaleniem się od osoby bliźniaczej? Mimo mocy palącego mnie od wnętrza uczucia, nie zatraciłem się w tym wszystkim. A może po prostu nadal nie chciałem odejść od dawnego światopoglądu? Nie mogłem działać kosztem Kaoru. Od zawsze tylko jego dobro się liczyło, nawet jeżeli miałbym poświęcić swoje własne. Chciałbym mu to wynagrodzić. Ten czas, kiedy ze spokojem i powagą obserwował moje nieprzemyślane, naiwne poczynania, które i tak spełzły na niczym. Jedynie narobiły szkód. Bardzo pragnąłbym się odwdzięczyć.

On szybciej dorósł ode mnie.

Zdecydował się kryć swoje myśli. Działał, by mnie ochronić i zapewnić mi szczęście. Niesłusznie! Tym razem nie wiedział, czego tak naprawdę chcę. Nie przewidział, jak skończyłaby się taka rozłąka. My nie byliśmy tacy sami, jak reszta ludzi!

Odmienność? To zrozumiałe. W porównaniu do Was, nie zostaliśmy stworzeni sami i dla samych siebie. Dostaliśmy możliwość dzielenia razem wszelkich smutków, cierpienia, radości, przeżywania razem życia. Swego rodzaju dar nam przekazany, był błogosławieństwem.

Lecz został zniszczony.

Nawet jeżeli nasza bariera została zerwana na dobre, byliśmy i zostaliśmy bliźniętami. Połączonymi nierozerwalnym węzłem, aż do śmierci.

A teraz nie mam z nim kontaktu. Wyjechał, zniknął z mojego życia.
Zostawił wielką pustkę…
Która nigdy nie zostanie zapełniona.

Irate

Bliźniacze kwiecie. xddd

W sumie to ładnie to napisałaś, wcale nie słabo, jak mi to sugerowałaś. oO"

Dobra, przyznaję, nie wiem co napisać.
Nie rozumiem końcówki. Kaoru musiał chyba czuć się podobnie względem Hikaru - dlaczego wyjechał? (Fajnie, że nie czytałam mangi i nie obejrzałam anime do końca. xD)

mayumi

No, gdybyś oglądnęła do końca anime, to byś zrozumiała. :d (Już nie mówiąc o tym, że gdybyś przeczytała mangę.) Kaoru wyjechał, żeby go usamodzielnić i dać wolną rękę. Był przekonany, że takie mocne braterskie więzi są już tylko efektem braku dojrzałości i nie powinno się zamykać na cały świat. Ot, co. Hikaru był zakochany w Haruhi.
No, ale sama się już w tym gubię. ;____:

Umeka

DLA MNIE? *o*
KOCHANA JESTEŚ. <3

Moje zdanie na temat tego tekstu znasz i wiesz, że mi się strasznie podobał. :3
Ale to nie zmienia faktu, że tekst jest smutny, no on zostawił Hikaru. ;u;
Biedny Hikaru, nie dziwię mu się dlaczego był taki smutny, przecież więzy bliźniacze są o wiele silniejsze niż najlepszych przyjaciół.

Ir, też na początku nie rozumiałam dlaczego Kaoru wyjechał. ^ ^

Maj, cholero, pisz więcej! <3

Hibari

Podobało mi się i jak wspomniała Gum, takst jest taki smutny.

"On szybciej dorósł ode mnie.
Zdecydował się kryć swoje myśli. Działał, by mnie ochronić i zapewnić mi szczęście."

To mi się spodobało bardzo. Zawsze uważałam, że z nich dwóch, to właśnie Kaoru jest tym... myślącym! xD W każdym razie widzi chyba trochę więcej niż brat, jest właśnie taki dojrzalszy. xP
Bliźniacy w ogóle mnie intrygowali, są dość ciekawymi postaciami. Jedno, co mnie zdziwiło, to, to, że Kaoru wyjechał... Hm, nie wiem, czy by to zrobił. Chociaż w którymś tam odcinku zastanawiał się nad tym wszystkim, patrząc na Hikaru I Haruhi i powiedział wtedy chyba "I co ja wtedy zrobię".
Asz! Rozwodzę się niepotrzebnie. ^^" Ale to dlatego, że oni zawsze mnie mobilizują do różnych przemyśleń. xD
W każdym razie, mnie się podobało, Maj, więc pisz coś jeszcze, bo z chęcia bym przeczytała. ^^

mayumi

Hibari

Mangi nie przeczytalam, tylko drugi tom, jak na razie. ^^" Więc sugeruję się tylko anime. xP

To więc pisz, pisz, to komedie i dramaty, a ja sobie będę czytać. *____*

mayumi

Haha, jakoś na razie nie mam napadów weny. ;pp
Ale też przeczytałabym sobie jakiegoś ładnego fanfica na temat Ouran.
Tylko że takiego to szukać ze świecą w ręku. =='

Hibari

Właśnieeeee... T___T Nawet z toną świec trudno coś znaleźć. >__>

mayumi

Próbowałam nieudolnie poczytać angielskie fficki, ale no właśnie... pfff... nie wyszło. ;__;

Hibari

Ja nawet nie próbuję, szkoda nerwów. == Czemu jestem taka noga z językóóóóów... T.T

mayumi

Jeśli chodzi o mangi, to jeszcze jakoś da się to wszystko zrozumieć, w końcu same dialogi, ale opowiadania... no, naprawdę ciężko, tym bardziej, że u mnie słownictwo angielskie ma się o wiele gorzej, niż gramatyka. Nie mam do tego głowy. --

Hibari

A ja ani głowy, ani nerwów. Po dwóch minutach rzucam wszystkim, co mam pod ręką. >__> Dlatego żałuje, że jest tak mało, albo w ogóle nie ma, polskich ffów. T.T

Asz, właśnie skończyłam oglądać OHSHC. *wzdycha* Czytałam, że zakończenia mangi i anime różną się, tak?

mayumi

Na pewno, bo manga nie została jeszcze dokończona. A koniec anime jest usytuowany gdzieś w 20 chapterze. Na razie manga ma jakieś 80 części. ^^ Więc jest na co czekać, hah.

Hibari

Osz, jak faaajnieeeeee... *.* Ciekawe czy będą też kolejne odcinki anime, ja bym się wcale nie obraziła. xP

mayumi

Haha, ja z pewnością też nie, ale wątpię w to. Wyglądało, jakby już zakończyli anime.

Hibari

A szkoda. *wzdycha* To jest jedno z tych anime na podstawie mangi, które naprawdę fajnie się ogląda. ^^

GaGa

Jak już wspominałam - koszmarnie mi się podobało.
Jako twoja beta powiem, że to kawał dobrej roboty i mam szczerą nadzieję ujrzeć szybko kolejną twoją miniaturkę (lub coś dłuższego... ;>).